De Groene Kans: Duurzaam, zorgzaam en naar elkaar omkijken

“Het is altijd een project geweest ter bevordering van inclusie: we betrekken graag mensen met de wind tegen” 

Bij Huis van de Wijk ’t Blommetje in Amsterdam Nieuw-West kun je iedere woensdag groente, fruit en brood ophalen dat door de supermarkt niet meer mag worden verkocht. Maar je vindt er ook een bakkie en een goed gesprek. Zo gaat De Groene Kans voedselverspilling tegen én ontstaat een veilige plek voor mensen met de wind tegen. 

Maaike van der Linden, Coach GGZ in de Wijk bij Combiwel. “Wij zijn een doorstroomlocatie, dus het is hier veilig”. Samen met Kim Oomen, buurtwerker bij Combiwel, zette zij De Groene Kans op. In hun woorden: een platform voor het bevorderen van inclusie, samenwerking en sociaal ondernemerschap, onder de paraplu van duurzaamheid. Want, legt ze uit, duurzaamheid hoeft geen doel op zich te zijn. Bij De Groene Kans is het juist de sleutel tot ander goeds. “We gingen van start aan het begin van de coronacrisis”, vertelt Maaike. “Kim had een deal met Mustafa, manager bij de Albert Heijn op het Osdorpplein. Zij doen fantastisch mee, want ze weten inmiddels ook dat we voedselverspilling tegen moeten gaan.” Brood, groente en fruit dat vanwege strenge houdbaarheidsdata door de supermarkten niet meer mag worden gekocht, kan worden opgehaald en uitgedeeld. Met de deelbakfiets van de buurt rijden vrijwilligers af en aan om de spullen op te halen en aan te bieden.  

“Als je mensen vraagt of ze willen helpen voedselverspilling tegen te gaan door wat mee te nemen, haal je alle stigma’s ervan af. Halen wordt helpen. De insteek is: we doen dit voor het klimaat, en daar heeft iedereen een goed gevoel bij. Zo wordt de drempel heel laag. De Groene Kans is van iedereen. Je hoeft geen Stadspas te laten zien of op een andere manier te bewijzen dat je wat nodig hebt. Het gaat bij ons helemaal om vertrouwen. Er zijn geen regels hier. Leer elkaar maar gewoon kennen. “We zetten duurzaamheid in voor verbinding en empowerment. Het zijn allemaal vreselijke woorden, maar het is wel waar. Waarom lukt het hier nou iedere keer zo goed? Je wordt hier opgevangen en dan gebeurt er wat. We zijn een groen hart, waar iedereen eigenaar van is.” 

Dat je niet vereenzaamt bij De Groene Kans is na één bezoekje al goed voor te stellen. Achter de tafels met brood staat Eimy. Zij werkt iedere woensdag als vrijwilliger bij De Groene Kans. “Het is veel werk, maar ik vind het gewoon gezellig. Is er iemand ziek, dan sta ik stand-by. Het sociale contact, de praatjes, de mensen, hun verhalen… Het is mijn hobby geworden.” En dat zie je: mensen komen niet per se om een zak brood naar de tafel van Eimy. Af en toe, als het even rustig lijkt, loopt ze een rondje langs de bezoekers. Zachtjes vraagt ze mensen hoe het met ze is en wat ze nodig hebben. “Niet dat ik me met ze bemoei! Ik ben gewoon betrokken en nieuwsgierig. Ik let gewoon goed op.” 

(Met dank aan Roos van Tongerloo, journalist bij Milieudefensie.) 

De Groene Kans 2